dla ziemskiego obserwatora zawsze bardzo blisko S³oñca, dlatego jest trudna do obserwacji. Mimo to nale¿y
do planet widocznych go³ym okiem i by³a znana ju¿ w staro¿ytnoœci. Merkurego dojrzeæ mo¿na jedynie tu¿
przed wschodem lub tu¿ po zachodzie S³oñca. Ukszta³towaniem powierzchni Mekurego przypomina Ksie¿yc:
s¹ na nim liczne kratery uderzeniowe i praktycznie pozbawiony jest atmosfery. Temperatura powierzchnin waha siê
od -183°C do 427°C. W przeciwieñstwie do Ksiê¿yca, planeta ma jednak du¿e ¿elazne j¹dro, generu¹ce pole
magnetyczne o natê¿eniu stukrotnie mniejszym od natê¿enia ziemskiego pola magnetycznego. Wielkoœæ j¹dra powoduje,
¿e Merkury ma jedn¹ z najwiêkszych gêstoœci spoœród planet Uk³adu s³onecznego. Pierwsze udokumentowane obserwacje
Merkurego siêgaj¹ pierwszego tysi¹clecia p.n.e. Do IV wieku p.n.e. greccy astronomowie uwa¿ali, ¿e s¹ to dwa
cia³a niebieskie: pierwsze widzialne tylko przed wschodem S³oñca (nazywali je Apollo), drugie widzialne
tylko po zachodzie S³oñca (nazywali je Hermesem). Za spraw¹ szybkiego ruchu planety, powodowanego jej krótk¹
orbit¹, Rzymianie nadali planecie nazwê na czeœæ pos³añca bogów i patrona handlarzy – Merkurego.
Symbol astronomiczny planety to stylizowana wersja kaduceusza Hermesa.
Charakterystyka fizyczna:
Powierzchnia: 75 x 1mln km2 (0,147 Ziemi)
Œrednica na równiku: 4879,4 km
Gêstoœæ: 5,427 g/cm3
Odleg³oœæ od s³oñca: 58 mln km